Ik ga deze keer terug in de geschiedenis. Mede n.a.v. mijn eerdere bijdrage over het bezwaar van omwonenden aan de Gelderselaan tegen het in aanbouw zijnde appartementencomplex; dat complex lijkt volgens hen nergens op qua uitzicht. In 1990 werd aan de Waalkade een hoogwatersteiger gerealiseerd. Deze steiger diende bij hoogwater als aanlegplaats voor schepen. Hiermee konden passagiers van cruiseschepen met droge voeten de Benedenstad bereiken. De bekende Nijmeegse architect Antoon Croonen was de architect van dit bouwwerk. Op de steiger stonden twee markante gebouwtjes die een horecafunctie hadden. De steiger was vernoemd naar de Nijmegenaar Hendrik Heuck, die in 1657 voor het eerst een gierpont over de Waal liet varen naar Lent. Een historische naam dus voor deze steiger. Maar de steiger is zelf ook al weer geruime tijd historie. In 2010 geveld door de sloop. Deugde de constructie niet? Zou er geen hoogwater meer komen? Nee; niets van dit alles. De bewoners van de Waalkade vonden het ding drie keer niks. Het verpestte het uitzicht op de Waal. Dus werd tijdens inspraakavonden over de herinrichting van de Waalkade een dringende oproep gedaan aan de politiek om de steiger te slopen. Aldus geschiedde. Draagvlak was belangrijker dan een opmerkelijk bouwwerk van een beroemde architect, die voor zijn gehele oeuvre de prestigieuze Karel de Grote – prijs van de gemeente Nijmegen ontving. Zo ging dat toen.
Het was overigens niet de eerste keer dat een gebouw gesloopt werd omdat bezwaarmakers uitzicht bedongen. Dat gebeurde in 2007 ook al. Aan de Gelderselaan. Niet direct een straat waarvan je denkt, dat men daar slecht woont. Een joekel van een nieuw aangelegd park op de Limos voor de deur. Kom er maar eens om. De waarde van de woningen steeg met de dag. Verscholen achter wat bomen stond daar al jaren het voormalige officiershotel. Vanaf de straat nauwelijks te zien. Na vertrek van de militairen werd dit gebouw 12 jaar gebruikt als woonruimte voor buitenlandse studenten. Een zeer welkome aanvulling op de schaarse woningmarkt. In 2007 werd het gebouw gedeeltelijk gesloopt, omdat de bewoners van de Gelderselaan vrij uitzicht hadden bedongen. Een klein deel van het karkas bleef staan als kunst in de openbare ruimte. Ook dit kunstwerk heeft de tand des tijds niet overleefd. Gras is wat er rest. En uitzicht.
Slopen van goede functionele gebouwen omdat bewoners er niet op willen uitkijken. Een opmerkelijk fenomeen. Ik vond het toen al een slechte zaak. Bewoners gingen als een soort architectonische Idols – jury gebouwen beoordelen en bij een negatieve beoordeling bestelde de gemeente de sloper. Bestaande architectuur als onderwerp voor draagvlakdiscussies. Ik mag hopen dat dit tegenwoordig niet meer mogelijk is.