De subtiele kaden 1 Als er geen kader is wat definieert dan de omgeving? Koen Geraedts Aan de Waalkade kan men baden in de ruimte
Sinds de vrachtschepen zijn verdwenen heeft de kade geen goede zin meer, haar reden van bestaan lijkt verdwenen en dat is aan haar verschijningsvorm duidelijk te zien. Daar is iedereen het al jaren over eens. Nijmegen nuilt over haar kade. Misschien is dat wel haar zin, het ultieme nuilobject dat we ons niet moeten laten ontnemen door er iets aardigs van te maken. We zijn immers een suffe provinciestad? Maar misschien kunnen we er ook wel wat van maken dat tot de verbeelding spreekt. Krijgt de magistrale botsing van rivier en stuwwal eindelijk weer vorm? Er wordt aan gewerkt! De gemeente heeft wat geld opzij gelegd en de provincie doet er wat bij. Plannen maken maar! Met een gigantisch circus van ideeën inzameling werden we warm gemaakt, en we hebben zelf ‘gekozen’ uit de vier ‘scenario’s’ die daar op onnavolgbare wijze uit tevoorschijn zijn getoverd. We schijnen te hebben gekozen voor een buurtparkje aan de Waal, als we het oubollige prentje dat bij het ‘scenario’ ‘Natuurlijke Vrijplaats’ werd geleverd, moeten geloven. Daarna is het stil geworden. Er moest een verkeersonderzoek plaatsvinden, want in een buurtpark hoort geen auto én geen bus, bereikbaar hoeft een buurtpark immers niet te zijn, je woont er vlakbij, je loopt er zo naartoe. De oerknal van onze stad moet zich kennelijk in dramatische rust en stilte voltrekken. Is er over een ontwerp nagedacht? Een visie? Zijn er denk-beelden over de kade gevormd? Denkbeelden die verder gaan dan GroenLinkse vooroordelen over verkeer? Met een beeldverhaal willen wij de geest scherpen, ruimtes openleggen, verbeelding aan de macht helpen. Het denken willen we voeden met een serie ‘de subtiele kaden’. Ieder die zich geroepen voelt mag een beeld in deze serie maken. Een kadebeeld dat iets van ambitie, iets van durf, iets van de kracht van deze plek laat zien. De beste prenten zullen op RedBek worden gepubliceerd.